Johannes (Jan) de Hartog (1914 – 2002) was een Nederlandse schrijver van romans, toneelstukken en filmscenario's die in de eerste plaats naam heeft gemaakt met romans over de scheepvaart, zoals het beroemde “Hollands Glorie”(1940)

In Nederland werd hij door de literaire kritieken afgedaan als “verteller”, maar dat heeft met wereldwijd miljoenen verkochte boeken zijn populariteit onder het publiek geen kwaad gedaan. 

In 1943 ontsnapte hij aan de Duitse bezetting als Engelandvaarder; na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich in de Verenigde Staten en schreef hij zijn werken voortaan in het Engels.

Alleen zijn “Herinneringen van een bramzijgertje” (Boekenweekgeschenk 1967) zijn nog in het Nederlands geschreven.

In dat verhaal komt de "leugenaar' voor: een verteller die aan boord kwam om in ruil voor eten en drinken met het nodige aplomb sterke verhalen te vertellen. Als het bramzijgertje thuis zijn avonturen verhaalt merkt hij dat de toehoorders aan zijn lippen hangen. "Dat was het ogenblik waarop ik voor het eerst besefte dat ik een geboren Leugenaar was."