Stefan Pop

     Onderweg naar mijn ouders

Voordat dit verhaal begint, zijn twee dingen ontzettend belangrijk om te weten. Allereerst is het een vereiste te weten dat mijn vader de nieuwste technische apparaten in huis heeft, maar geen enkel idee heeft hoe ze werken. Hij heeft bijvoorbeeld de nieuwste geluidsinstallatie, waarbij hij via een tablet op zijn schoot muziek aan kan zetten, draadloos, door zijn hele huis. In iedere kamer hebben ze namelijk voor mijn vader een draadloze speaker opgehangen, die in contact staat met zijn tablet. Je kan met het systeem zelfs in de ene kamer het ene nummer luisteren en in een andere kamer een ander nummer. Alles is technisch perfect op elkaar afgestemd, en gebruiksvriendelijk gemaakt zodat echt iedereen met het systeem kan werken. Althans, dat werd gezegd door het bedrijf dat het product verkocht, maar dan overschatten ze mijn vader. Mijn vader zit in zijn stoel met zijn tablet en wil bijvoorbeeld in de woonkamer muziek luisteren en krijgt het vervolgens voor elkaar, door op een paar knoppen te drukken, om het gehele geluidssysteem te ontmantelen en ervoor te zorgen dat de enige speaker waar het geluid nog uitkomt de speaker in de badkamer is. Daar dacht mijn moeder net rustig een bad te kunnen nemen. Mijn moeder schrikt zich op zo’n moment rot van de vijfde symfonie van Mozart en roept naar beneden dat mijn vader de muziek uit moet zetten in de badkamer, wat er dan weer voor zorgt dat mijn vader de muziek nog harder zet in de badkamer. Want de aan/uitknop en de volumeknop door elkaar halen, is voor mijn vader een eitje.

Waarom hij de nieuwste techniek wil hebben, terwijl hij zo atechnisch is, is voor mij altijd een raadsel geweest, maar ook een enorme bron van plezier.

   Het tweede wat je moet weten, is dat als je in de trein zit naar mijn ouders en je wilt opgehaald worden door mijn vader, je hem bij het voorlaatste station even moet bellen op zijn mobiele telefoon, want dan duurt het nog acht minuten voordat je op hun treinstation bent. In die tijd kan mijn vader in zijn auto stappen en naar het station rijden en komt dan exact tegelijk met jou aan. Hier komt een stuk minder techniek bij kijken en dit gaat eigenlijk altijd goed, op deze keer na.

   Ik zit in de trein richting mijn ouders en kijk uit het raam. Het panorama ken ik uit mijn hoofd, dus kijk ik schuin uit het raam. Als ik schuin uit het raam kijk, kan ik het meisje, dat vijf meter verderop zit, in de weerspiegeling van het raam begluren. Dat blijf ik net zo lang doen tot ze mij betrapt en dan kijk ik snel naar buiten. Ze zit geluidloos mee te zingen met muziek die ze aan het beluisteren is. Stiekem heb ik al een versiertruc bedacht die ik hoogstwaarschijnlijk niet ga gebruiken. Als wij tweetjes alleen over zijn in deze coupé dan zou ik bij het volgende station naar haar toe kunnen lopen en zeggen dat er net is omgeroepen dat de trein niet verder rijdt, maar zij het niet hoorde vanwege haar oordoppen. Ze zou me dankbaar zijn en met mij uitstappen. Buiten vraag ik haar wat voor muziek ze aan het luisteren was om haar af te leiden van het treinbord. Nadat de trein vertrokken is, zal ik opbiechten dat ik had gelogen om haar zo een kop koffie aan te kunnen bieden, wachtend op de volgende trein. Tijdens het wachten zal ik haar vertellen dat ze schitterende ogen heeft waarin ik verdrink en tegen die tijd hoop ik dan dat ze onder de indruk is van mijn lef en totale overgave. Met een beetje geluk pakt het romantisch uit en kus ik haar een minuut of tien later, nadat ik haar erop heb gewezen dat ze wat cappuccino op haar bovenlip had zitten en ik mij nonchalant vooroverbuig. Met een beetje pech vindt ze mij een griezel. En met heel veel pech moet het meisje toevallig op dat station uitstappen en ben ik een sukkel die onnodig uitstapt. Sta ik straks op een station waar ik niet moet zijn.

   Laat het versieren zitten. Ze weet niet wat ze mist. Al mijn romantiek zal niet aan haar besteed zijn. Ik ben toch bijna bij mijn ouders. En daar gaat het hier om, om mijn ouders.

   Terwijl de trein het voorlaatste station binnenrijdt, pak ik mijn telefoon en kies ik mijn vaders telefoonnummer uit mijn contacten. De telefoon gaat drie keer over voordat er wordt opgenomen.

   ‘Hallo pap, ik wilde even zeggen dat ik er weer bijna ben en dat je me op kunt komen halen.’

   Geen antwoord.

   ‘Hallo?’

   Nog steeds geen antwoord.

   Nu kan het zijn dat mijn vader een oortje heeft gekocht waarmee hij denkt te kunnen bellen en op te kunnen nemen. Het zou mij niks verbazen dat hij een nieuw gadget heeft dat hij totaal niet weet te gebruiken. Maar als hij bij mijn derde ‘Hallo?’ nog steeds geen antwoord geeft, blijf ik stil en luister ik aandachtig. Nu hoor ik dat ik nog in de broekzak van mijn vader zit. Hij heeft opgenomen maar weet dat zelf niet. Nu luister ik nog aandachtiger en hoor ik op de achtergrond mijn vader hard neuken. Nu had ik mijn vader nog nooit eerder horen of zien neuken en had dit natuurlijk een pornofilm kunnen zijn waarnaar hij keek, maar iets in mij zei dat dit sowieso mijn vader was die aan het neuken was. Zoiets weet je als je het hoort als zoon. Het was honderd procent zeker dat mijn vader aan het neuken was. In de badkamer. Nog verder op de achtergrond hoor ik namelijk muziek en ik weet dat de badkamer nog altijd de enige ruimte is die hij van muziek kan voorzien via zijn tablet. Het zou de reden kunnen zijn geweest dat hij daar is gaan neuken, zodat hij ook nog naar zijn muziek kon luisteren. Het is in ieder geval wel de reden dat ik neuken zeg en niet ‘liefde bedrijven’. Want in de badkamer zijn er geen standjes op die stenen vloer waar ik ‘liefde bedrijven’ mee associeer. Neuken is daarom het juiste woord. Wellicht vind je dit plat om te lezen, maar bedenk dan wel dat dit mijn vader is en niet die van jou. Ik vind het nog veel platter en zie op dit moment meer dan jij mijn vader voor me die iemand tegen de wasbak aan neukt. Jij weet niet eens hoe hij eruitziet. Ik wel.

   Nu zou je denken dat ik meteen ophang. Daar zit je fout. Natuurlijk hang ik niet gelijk op. Ergens wil ik toch weten of de persoon die mijn vader aan het neuken is, mijn eigen moeder is. Ik kan er niks aan doen en blijf nog heel even aan de lijn. Als ik mijn moeder hoor kreunen, haal ik opgelucht adem. Gelukkig. Dit is de enige keer in mijn leven en zal waarschijnlijk ook de enige keer blijven, dat ik blij ben om mijn moeder te horen kreunen. Nu kan ik ophangen. Ik wil ook ophangen. En toch zeg ik nog een keer verdwaasd ‘Hallo?’

   Plots stopt het neuken en zegt mijn moeder ‘Hoor jij iets?’

   Ik blijf direct muisstil, in de broekzak van mijn vader. Iedereen is een moment stil.

   ‘Ach schat, dat is gewoon Beethoven.’ En mijn vader gaat weer door met neuken.

   Nu hang ik op.

   De trein rijdt nu het station binnen waar mijn ouders wonen en ik word gebeld door mijn vader.

   ‘Waar ben je?’

   ‘Ik ben er al. Ik stap nu de trein uit.’

   ‘O sorry, ik kon net even niet opnemen want ik was aan het sporten.’

   ‘Maakt niet uit. Sporten is ook belangrijk.’

   ‘Ik kom je nu ophalen.’

   Met een grijns van oor tot oor stop ik mijn telefoon weer in mijn zak. Mijn vader sport blijkbaar op een zondagavond om halfzeven.

   Thuis aangekomen, stapt mijn moeder gedoucht en in haar badjas de badkamer uit en geeft me een zoen op de wang, waardoor ik me een beetje vies voel. Mijn vader besluit direct zelf ook te gaan douchen, wat me doet realiseren dat hij bezweet van het neuken mij is op komen halen. Nu baal ik dat ik hem net een hand heb gegeven. Ik voel me nog iets viezer.

   Terwijl mijn vader doucht, zit ik in de keuken en kijk naar mijn moeder. We praten, terwijl zij kookt. We praten over van alles en mijn moeder is niet te stoppen, ze is in een enorm goede bui. Zelfs in de kleinste, meest onbenullige dingetjes die ik vertel, is ze geïnteresseerd en ze glimlacht steeds trots en vol plezier mijn kant op. Niet veel later komt mijn vader met natte haren de keuken in gelopen en geeft mijn moeder een knuffel en zoent haar op haar wang.

   ‘Het eten ruikt fantastisch.’ Ook mijn vader is in een euforische bui. Blijkbaar hebben ze een fantastische prestatie met zijn tweetjes geleverd.

   Terwijl we met zijn drietjes eten aan de grote tafel in de woonkamer, kijk ik naar mijn ouders die dolblij aan tafel zitten. Van boven hoor ik vanuit de badkamer pianomuziek van Chopin, die mijn vader keihard heeft opgezet, zodat we het in de woonkamer ook kunnen horen. Ik voel me niet meer vies. Het eten smaakt heerlijk.