Yasunari Kawabata (1899 - 1972) was een Japans schrijver die in 1968 als eerste Japanner de Nobelprijs voor Literatuur won. Zijn boeken worden nog steeds gelezen, ook in Nederland zijn ze in de boekhandel te vinden.

Hij maakte zijn debuut in 1927 met de novelle De danseres van Izu en eind jaren 30 behoorde hij al tot de toonaangevende auteurs van Japan. In zijn romans en verhalen getuigde hij van een melancholieke kijk op het Japanse landschap en de oude tradities, zoals in Het geluid van de berg over een traditionele man, die de crises in zijn familie probeert te bezweren. Liefde en seks spelen een belangrijke rol in de roman Sneeuwland over de liefde tussen een dromerige estheet en een oudere geisha, in Duizend kraanvogels dat de theeceremonie als achtergrond heeft en in De schone slaapsters, waarin de ervaringen en overpeinzingen worden beschreven van de oude heer Eguchi tijdens zijn bezoeken aan een huis, waar hij met slapende meisjes de nacht doorbrengt. 

Dit klassieke Japanse landschap en de oude tradities bevolken ook zijn ‘handpalmverhalen’, miniatuurverhalen van vaak nog géén hele pagina. De handpalmverhalen van Kawabata vertellen ´grote verhalen´ maar zijn uitgebeend tot op het bot. Wat rest zijn ‘haken en ogen’ die de lezer dwingen tot reflectie en zelf-invulling.