Yukio Mishima (pseudoniem van Kimitake Hiraoka,1925-1970 was een van de grootste na-oorlogse Japans auteurs en bezeten van wrok dat Japan die oorlog, waarin hij niet mee had mogen vechten, had verloren. Uit protest tegen het verbod van de Geallieerden op Japan om voortaan een eigen leger te hebben zette Mishima een eigen legertje op, dat op haar hoogtepunt zo´n honderd leden telde. Hij volgde de weg van de pen en de weg van het zwaard, zoals de samoerai in de Japanse geschiedenis: die waren geduchte strijders, maar ook vaak fijngevoelige dichters.

Mishima was geobsedeerd door pijn, bloed en dood, die - samen met zijn onvoorwaardelijk geloof in de Japanse traditionele cultuur - de kern waren van zijn werk. 

In zijn korte leven schreef hij honderden romans, essays, gedichten en toneelstukken. Veel van zijn werk werd vertaald, ook in het Nederlands. Driemaal werd hij genomineerd voor de Nobelprijs maar die ging uiteindelijk naar zijn generatiegenoot Yasunari Kawabata.

In 1970 pleegde hij seppuku (de traditionele zelfmoord van de samoerai).